Şifreleme Vakfı Modelinin Sonu ve Yeni Kurumsal Yapıların Yükselişi
Şifreleme vakfı, blockchain ağlarının gelişimini destekleyen önemli bir araçtı, ancak bugün endüstrinin en büyük engeli haline geldi. ABD Kongresi'nin yeni düzenleme çerçevesinin yürürlüğe girmesiyle, şifreleme endüstrisi, şifreleme vakfı modelinden vazgeçme ve daha etkili bir ekosistem yeniden inşa etme fırsatını yakaladı.
Şifreleme vakıf modeli, erken dönem kurucularının merkeziyetsiz idealizminden kaynaklanmakta olup, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak işlev görmeyi amaçlamaktadır. Ancak, düzenlemelerin sıkılaşması ve piyasa rekabetinin artmasıyla bu model giderek amacından sapmış ve düzenlemeleri aşmanın bir aracı haline gelmiştir. Yapısal kusurları giderek belirginleşmektedir: teşvik mekanizmalarının dengesizliği, büyüme optimizasyonunun işlevselliğini kaybetmesi, kontrolün sabitlenmesi gibi.
Şifreleme fonlarının teşvik eden işbirliği söylemi aslında bir efsanedir. Kâr motivasyonunun eksikliği, net bir hesap verme mekanizması ve piyasa kısıtlamasının olmamasıyla sonuçlanır. Buna karşın, kurumsal yapı içsel bir hesap verme mekanizmasına sahiptir, piyasa kuralları tarafından kısıtlanır ve kaynak tahsisini daha iyi optimize edebilir.
Şifreleme vakfı, çevresel ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma yetkisine sahip olmadan yasal ve ekonomik kısıtlamalarla karşı karşıya kalmaktadır. Bu çarpıklık, kaynak tahsisi verimliliğinin düşmesine yol açmaktadır. Buna karşılık, piyasa kısıtlamalarına tabi olan işletmeler, daha çeşitli ürün ve hizmet ekosistemleri sunma konusunda daha yeteneklidir.
Şifreleme fonlarının işletim verimliliği de genel olarak düşüktür. Biçimsel ayrım gereksinimlerini karşılamak için verimli işbirliği yapan ekipler zorunlu olarak bölünmekte, bu da önemli bir verim kaybına yol açmaktadır.
Daha endişe verici olan, birçok şifreleme vakfının, başlangıçtaki amaçlarına ters düşerek, kritik kaynaklar ve yetkileri kontrol eden merkezi otoriteler haline dönüşmesidir. Yüksek kurulum maliyetleri de girişimler için engeller oluşturmaktadır.
Bunu göz önünde bulundurarak, geleneksel geliştirme şirketleri, ağın sürdürülebilir inşası ve bakımı için daha iyi bir taşıyıcı sağladı. Şirket, sermayeyi daha verimli bir şekilde yapılandırabilir, yetenekleri çekebilir ve pazara yanıt verebilir.
Şirket yapısının neden olabileceği endişeleri gidermek için aşağıdaki araçlar kullanılabilir:
Kamu yararına şirket (PBC) yapısı, kuruculara ağı öncelikli olarak geliştirmek için hukuki esneklik sağlar.
Ağ kazanç paylaşım mekanizması, işletmelere sürdürülebilir bir teşvik yapısı oluşturur.
Dönüm noktası mülkiyet mekanizması, token kilitlemeyi ve ağ olgunlaşma dönüm noktalarını birbirine bağlar.
Sözleşme koruma şartları, token sahiplerinin menfaatlerine zarar verecek davranışları önler.
Programatik teşvik sistemi, çeşitli ağ katılımcılarını teşvik eder.
İki yeni ortaya çıkan çözüm DUNA ve BORG, yukarıda belirtilen çözümleri uygulamak için etkili yollar sunmaktadır. DUNA, DAO'ya yasal bir tüzel kişilik kazandırırken, BORG ise özerk yönetim ve işletim teknolojisi sağlamaktadır.
Özetle, şifreleme sektörü, şifreleme vakfı modelinden daha olgun bir kurumsal yapıya geçiş yapmaktadır. Bu dönüşüm, gerçek yönetişim, somut iş birliği ve sistematik işleyiş getirecek, sektörün uzun vadeli sağlıklı gelişimi için bir temel oluşturacaktır.
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
şifreleme fonları modeli sona erdi, yeni kurumsal yapı sektörü geleceğe taşıyor
Şifreleme Vakfı Modelinin Sonu ve Yeni Kurumsal Yapıların Yükselişi
Şifreleme vakfı, blockchain ağlarının gelişimini destekleyen önemli bir araçtı, ancak bugün endüstrinin en büyük engeli haline geldi. ABD Kongresi'nin yeni düzenleme çerçevesinin yürürlüğe girmesiyle, şifreleme endüstrisi, şifreleme vakfı modelinden vazgeçme ve daha etkili bir ekosistem yeniden inşa etme fırsatını yakaladı.
Şifreleme vakıf modeli, erken dönem kurucularının merkeziyetsiz idealizminden kaynaklanmakta olup, ağ kaynaklarının tarafsız yöneticisi olarak işlev görmeyi amaçlamaktadır. Ancak, düzenlemelerin sıkılaşması ve piyasa rekabetinin artmasıyla bu model giderek amacından sapmış ve düzenlemeleri aşmanın bir aracı haline gelmiştir. Yapısal kusurları giderek belirginleşmektedir: teşvik mekanizmalarının dengesizliği, büyüme optimizasyonunun işlevselliğini kaybetmesi, kontrolün sabitlenmesi gibi.
Şifreleme fonlarının teşvik eden işbirliği söylemi aslında bir efsanedir. Kâr motivasyonunun eksikliği, net bir hesap verme mekanizması ve piyasa kısıtlamasının olmamasıyla sonuçlanır. Buna karşın, kurumsal yapı içsel bir hesap verme mekanizmasına sahiptir, piyasa kuralları tarafından kısıtlanır ve kaynak tahsisini daha iyi optimize edebilir.
Şifreleme vakfı, çevresel ürünler geliştirme veya ticari faaliyetlerde bulunma yetkisine sahip olmadan yasal ve ekonomik kısıtlamalarla karşı karşıya kalmaktadır. Bu çarpıklık, kaynak tahsisi verimliliğinin düşmesine yol açmaktadır. Buna karşılık, piyasa kısıtlamalarına tabi olan işletmeler, daha çeşitli ürün ve hizmet ekosistemleri sunma konusunda daha yeteneklidir.
Şifreleme fonlarının işletim verimliliği de genel olarak düşüktür. Biçimsel ayrım gereksinimlerini karşılamak için verimli işbirliği yapan ekipler zorunlu olarak bölünmekte, bu da önemli bir verim kaybına yol açmaktadır.
Daha endişe verici olan, birçok şifreleme vakfının, başlangıçtaki amaçlarına ters düşerek, kritik kaynaklar ve yetkileri kontrol eden merkezi otoriteler haline dönüşmesidir. Yüksek kurulum maliyetleri de girişimler için engeller oluşturmaktadır.
Bunu göz önünde bulundurarak, geleneksel geliştirme şirketleri, ağın sürdürülebilir inşası ve bakımı için daha iyi bir taşıyıcı sağladı. Şirket, sermayeyi daha verimli bir şekilde yapılandırabilir, yetenekleri çekebilir ve pazara yanıt verebilir.
Şirket yapısının neden olabileceği endişeleri gidermek için aşağıdaki araçlar kullanılabilir:
Kamu yararına şirket (PBC) yapısı, kuruculara ağı öncelikli olarak geliştirmek için hukuki esneklik sağlar.
Ağ kazanç paylaşım mekanizması, işletmelere sürdürülebilir bir teşvik yapısı oluşturur.
Dönüm noktası mülkiyet mekanizması, token kilitlemeyi ve ağ olgunlaşma dönüm noktalarını birbirine bağlar.
Sözleşme koruma şartları, token sahiplerinin menfaatlerine zarar verecek davranışları önler.
Programatik teşvik sistemi, çeşitli ağ katılımcılarını teşvik eder.
İki yeni ortaya çıkan çözüm DUNA ve BORG, yukarıda belirtilen çözümleri uygulamak için etkili yollar sunmaktadır. DUNA, DAO'ya yasal bir tüzel kişilik kazandırırken, BORG ise özerk yönetim ve işletim teknolojisi sağlamaktadır.
Özetle, şifreleme sektörü, şifreleme vakfı modelinden daha olgun bir kurumsal yapıya geçiş yapmaktadır. Bu dönüşüm, gerçek yönetişim, somut iş birliği ve sistematik işleyiş getirecek, sektörün uzun vadeli sağlıklı gelişimi için bir temel oluşturacaktır.